Rechtbank Zeeland-West-Brabant 19-01-2024, ECLI:NL:RBZWB:2024:492

Het verloop van de procedure blijkt uit:

- de dagvaarding met elf producties;

- de conclusie van antwoord, tevens eis in reconventie met vijf producties;

- een akte wijziging van eis met één productie van mr. Leijser, ingekomen bij de griffie op 8 januari 2024.

De voorzieningenrechter heeft de zaak tijdens de mondelinge behandeling van 9 januari 2024 met gesloten deuren behandeld, omdat het belang van de minderjarige en de eerbiediging van de persoonlijke levenssfeer van partijen dit eiste.

Tijdens de mondelinge behandeling zijn verschenen partijen, bijgestaan door hun advocaten. Daarnaast zijn verschenen een medewerkster namens de Raad en twee vertegenwoordigers van de GI.

Ten slotte is vonnis bepaald.

Er zijn tussen partijen in korte tijd meerdere procedures bij deze rechtbank gevoerd. De voorzieningenrechter maakt in dit vonnis melding van de procedures die in deze zaak van belang zijn.

Bij vonnis van de voorzieningenrechter van 31 januari 2023 heeft de voorzieningenrechter een voorlopige omgangsregeling bepaald waarbij de man en [minderjarige] gerechtigd zijn tot het hebben van omgang met elkaar, inmiddels, iedere woensdag én zaterdag van 11.00 tot 15.00 uur onbegeleid in de woning van de man te [plaats 2] . De voorzieningenrechter heeft daarbij bepaald dat deze voorlopige regeling geldt totdat in de bodemprocedure definitief is beslist, dan wel totdat partijen in onderling overleg overeenstemming hebben bereikt. De voorzieningenrechter heeft daarbij ook bepaald dat de vrouw een dwangsom van € 250,= per dag zal verbeuren, indien zij in gebreke blijft aan het bevel te voldoen met een maximum van € 7.500,=.

Bij vonnis van de voorzieningenrechter van 12 april 2023 heeft de voorzieningenrechter de vorderingen van de vrouw in conventie en de vorderingen van de man in reconventie over een wijziging van de voorlopige omgangsregeling afgewezen. Bij de mondelinge behandeling zijn partijen het eens over het vervoer van [minderjarige] . De vrouw brengt [minderjarige] naar de man en de man brengt [minderjarige] naar de vrouw terug.

Bij beschikking van 19 juni 2023 is [minderjarige] onder toezicht gesteld van de GI.

De vrouw vordert, bij akte wijziging van eis, in conventie bij vonnis in kort geding, voor zover mogelijk uitvoerbaar bij voorraad:

De man voert verweer tegen de vorderingen van de vrouw in conventie en concludeert tot niet-ontvankelijkheid van de vrouw in haar vorderingen, dan wel tot afwijzing van die vorderingen.

Bij de mondelinge behandeling wijzigt de man zijn vordering in reconventie als volgt en verzoekt hij bij vonnis, zoveel mogelijk uitvoerbaar bij voorraad:

De Raad adviseert de voorzieningenrechter, kort samengevat, als volgt. De Raad heeft met verbazing kennis genomen van deze procedure. [minderjarige] heeft het nodig dat zijn ouders hem ondersteunen en stimuleren en dat zij met elkaar basisafspraken kunnen maken. Dat partijen nu bij de voorzieningenrechter zitten om een kwartier tijdsverschil is triest. De Raad vindt dat de vrouw de man meerdere alternatieven heeft geboden, echter als het gaat om de contactregeling tussen de man en [minderjarige] , dan heeft de vrouw de schijn tegen. De Raad acht partijen in staat – en daartoe verplicht – om overeenstemming met elkaar te bereiken over de begintijd van de contactregeling van 11.15 uur, zodat [minderjarige] naar zwemles kan én hij contact kan hebben met de man.

Op grond van de gedingstukken en de toelichting door partijen tijdens de mondelinge behandeling staat naar het oordeel van de voorzieningenrechter het spoedeisend belang van partijen bij hun vorderingen vast. Hoewel het door de vrouw gestelde spoedeisend belang, gelegen in haar slechte financiële situatie, slechts zeer minimaal is en in de processtukken niet met nadere stukken is onderbouwd, gaat de voorzieningenrechter uit van hetgeen haar raadsvrouw daarover bij de mondelinge behandeling naar voren heeft gebracht. De vrouw kan om die reden worden ontvangen in haar vorderingen.

Alvorens inhoudelijk in te gaan op de vorderingen van de vrouw in conventie, schetst de voorzieningenrechter eerst het wettelijk kader en gaat zij in op de kern van het geschil.

In een executiegeschil ex artikel 438 van het Wetboek van Burgerlijke Rechtsvordering (hierna: Rv) kan de voorzieningenrechter de tenuitvoerlegging van een rechterlijke uitspraak slechts schorsen, indien zij van oordeel is dat de executant (de man in dit geval) – mede gelet op de belangen aan de zijde van de geëxecuteerde (de vrouw) die door de executie zullen worden geschaad – geen in redelijkheid te respecteren belang heeft bij gebruikmaking van zijn bevoegdheid tot tenuitvoerlegging over te gaan. Dat zal het geval kunnen zijn als de te executeren beschikking klaarblijkelijk op een juridische of feitelijke misslag berust of als de tenuitvoerlegging op grond van na de uitspraak voorgevallen of aan het licht gekomen feiten klaarblijkelijk aan de zijde van de geëxecuteerde een noodtoestand zal doen ontstaan, waardoor een onverwijlde tenuitvoerlegging niet kan worden aanvaard.

Op grond van artikel 611d lid 1 Rv kan de rechter die een dwangsom heeft opgelegd, op vordering van de veroordeelde de dwangsom opheffen of de looptijd daarvan opschorten. Die middelen moeten echter terughoudend worden toegepast. De procedure van artikel 611d lid 1 Rv dient er niet toe nog eens een extra procedure te creëren waarin over de juistheid van de hoofdveroordeling wordt geoordeeld. Opheffing of opschorting van de dwangsom kan ingevolge artikel 611d lid 1 Rv plaatsvinden indien de veroordeelde in blijvende of tijdelijke onmogelijkheid verkeert om aan de hoofdveroordeling te voldoen.

In dit executiegeschil is de vraag aan de orde of de man misbruik heeft gemaakt van zijn executiebevoegdheid door ten laste van de vrouw loonbeslag te laten leggen vanwege een overtreding van het vonnis van 31 januari 2023. In dit vonnis is door de voorzieningenrechter een voorlopige regeling vastgesteld waarbij, kort gezegd, is bepaald dat de man en [minderjarige] gerechtigd zijn tot het hebben van omgang met elkaar iedere woensdag én zaterdag van 11.00 uur tot 15.00 uur.

Tussen partijen staat vast dat op woensdag 1 november 2023 geen contact tussen de man en [minderjarige] heeft plaatsgevonden overeenkomstig het vonnis van 31 januari 2023. De vrouw is, ondanks een haar bekend bezwaar daartegen van de man en berichtgeving daarover van de GI, afgeweken van de contactregeling. De voorzieningenrechter is van oordeel dat er in de door de vrouw naar voren gebrachte omstandigheden geen gronden besloten liggen die redelijkerwijs maken dat de uitvoering van de contactregeling in de weg stond. Zij wist tijdig dat de gewijzigde zwemtijden van [minderjarige] niet paste binnen de contactregeling, dat de man zich tegen een wijziging van de contactregeling verzette en dat de GI de vrouw bij e-mailberichten van 26 oktober 2023 en 1 november 2023 liet weten wat van haar verwacht werd. Toch handelde zij anders. Dat de vrouw de man voldoende opties heeft gegeven om de contactregeling, gelet op de zwemtijden van [minderjarige] , doet hier niets aan af: partijen hadden geen overeenstemming met elkaar over het afwijken van de contactregeling. De noodzaak om zwemles van [minderjarige] voor te laten gaan op het contact met zijn vader is niet door de vrouw onderbouwd.

De voorzieningenrechter is daarom van oordeel dat [minderjarige] op 1 november 2023 gewoon volgens de regeling uit het vonnis van 31 januari 2023 bij de man had moeten zijn en de vrouw in zoverre in gebreke is gebleven in de nakoming van dat vonnis. De vrouw wist, althans kon redelijkerwijs weten, wat hiervan de consequenties was; het verbeuren van een dwangsom. Juist nu zij stelt het financieel moeilijk te hebben, had het op de weg van de vrouw gelegen om in het kader van de uitvoering van de contactregeling extra voorzichtig te zijn. De voorzieningenrechter wijst de vrouw bovendien op de procedures die in het kader van het contact tussen de man en [minderjarige] al de revue hebben gepasseerd.

Het voorgaande brengt met zich mee dat voldoende aannemelijk is geworden dat de vrouw vanwege het verwijtbaar verzuimde contactmoment tussen de man en [minderjarige] op 1 november 2023 een bedrag van € 250,= aan dwangsommen heeft verbeurd. Dit betekent dat de (gewijzigde) vordering van de vrouw onder I moet worden afgewezen. De man heeft immers een opeisbare vordering en beschikt over een voor tenuitvoerlegging vatbare titel. Indien deze vordering niet vrijwillig wordt betaald, staat het de man vrij om deze door middel van executoriale beslaglegging te incasseren. Omstandigheden die er aan in de weg staan dat de man dat doet via een beslag onder de werkgever van de vrouw zijn gesteld noch gebleken. De vrouw heeft weliswaar gesteld dat zij een moeilijke financiële situatie kent, echter daarbij komt het de voorzieningenrechter niet voor dat daarmee ook is gezegd dat de vrouw niet kan blijven voorzien in haar eerste levensbehoeften. Ook anderszins is niet gebleken dat de man misbruik maakt van zijn executiebevoegdheid.

Tijdens de mondelinge behandeling zijn partijen het eens geworden over de wijziging van voorlopige contactregeling tussen de man en [minderjarige] , in die zin dat zij contact met elkaar hebben wekelijks op woensdag van 11.15 uur tot 15.15 uur, waarbij de vrouw [minderjarige] op woensdag na zwemles (11.15 uur) naar de man brengt en de man [minderjarige] weer terugbrengt bij de vrouw, waarbij de man om 15.15 uur vanuit zijn woning vertrekt, alsmede iedere zaterdag van 11.00 uur tot 15.00 uur, waarbij de man [minderjarige] bij de vrouw ophaalt en terugbrengt.

De man wijzigt zijn eis in reconventie overeenkomstig de overeenstemming van partijen, waarbij hij een dwangsom vordert van € 250,= met een maximum van € 7.500,= op de nakoming van de contactregeling.

Gelet op de (proces)geschiedenis tussen partijen ziet de voorzieningenrechter gronden om, ondanks de overeenstemming tussen partijen, een dwangsom aan de nakoming van de voorlopige contactregeling te verbinden. De vrouw voert hiertegen geen bezwaar. Een en ander betekent dat de subsidiaire vordering van de man zal worden toegewezen.

Nu de vrouw in conventie in het ongelijk wordt gesteld, zal haar vordering onder II ten aanzien van een proceskostenveroordeling voor de man worden afgewezen.

Gelet op de overeenstemming die partijen met elkaar hebben bereikt ten aanzien van de wijziging van de voorlopige contactregeling en de mogelijkheid van de man om de verbeurde dwangsom ten uitvoer te leggen, ziet de voorzieningenrechter eveneens reden om de vordering van de man om de vrouw te veroordelen in de proceskosten af te wijzen en de proceskosten tussen partijen te compenseren.

De voorzieningenrechter wijst de vrouw erop dat zij zich wat betreft haar proceshouding op dun ijs begeeft; nodeloos procederen ligt op de loer. Alsdan kan het in strijd met de redelijkheid en billijkheid zijn om de proceskosten te compenseren en kan er aanleiding gezien worden om af te wijken van de in familiezaken gebruikelijke compensatie van de proceskosten en de betreffende partij in de proceskosten te veroordelen.