Rechtbank Limburg 26-06-2024, ECLI:NL:RBLIM:2024:4899

Het verloop van de procedure blijkt uit:

• de dagvaarding met producties 1 tot en met 9,

• de conclusie van antwoord met producties 1 en 2,

• de dagbepaling van de mondelinge behandeling,

• de spreekaantekeningen van [eiseres] van 15 maart 2024,

• de akte met bewijsaanbod van [gedaagde] van 15 maart 2024,

• het proces-verbaal van de mondelinge behandeling van 15 maart 2024.

Ten slotte is vonnis bepaald.

Op 20 april 2017 heeft [gedaagde] een motorongeluk gehad waarbij hij ernstig gewond is geraakt. Ten tijde van het ongeval woonden [eiseres] en [gedaagde] ieder in hun eigen woning.

Na zijn ziekenhuisopname van een aantal weken is [gedaagde] bij [eiseres] ingetrokken. Zij heeft hem na het ongeval verzorgd. Partijen hebben geen samenlevingsovereenkomst laten opmaken.

De schadeafwikkeling tussen [gedaagde] en de verzekeraar van de aansprakelijke partij loopt nog. Onderdeel van de discussie is de post vergoeding mantelzorg.

[eiseres] legt hieraan – samengevat – het volgende ten grondslag. Partijen hebben de afspraak gemaakt dat [eiseres] een vergoeding zou ontvangen voor de zorg die ze aan [gedaagde] heeft verleend in de periode na zijn ongeval. Hiertoe hebben partijen een overeenkomst van opdracht gesloten in de zin van artikel 7:400 BW. De afspraak hield in dat [eiseres] [gedaagde] vijf uur per dag zou verzorgen tegen een vergoeding van € 12,50 per uur. Aangezien [eiseres] [gedaagde] van mei 2017 tot en met december 2018 heeft verzorgd, bedraagt de totale vergoeding € 36.000,-. [eiseres] vordert een lager bedrag
(€ 28.784,00) omdat [gedaagde] een tweedehands auto voor haar heeft gekocht en hij diverse betalingen die zij had verricht, reeds vergoed heeft, aldus [eiseres] .

[gedaagde] voert verweer.

Op de stellingen van partijen wordt hierna, voor zover nodig, nader ingegaan.

[gedaagde] voert allereerst aan dat [eiseres] niet ontvankelijk is in haar vordering omdat zij de verkeerde partij aanspreekt voor een vergoeding. Volgens [gedaagde] dient [eiseres] niet hem maar de (verzekeraar van de) aansprakelijke partij aan te spreken op grond van artikel 6:107 BW. Op grond van dat artikel heeft [eiseres] volgens [gedaagde] een zelfstandig recht om een vergoeding te vorderen van de aansprakelijke partij.

Ingevolge artikel 6:107 BW is degene die aansprakelijk is voor aan een ander toegebracht lichamelijk of geestelijk letsel, behalve tot vergoeding van de schade van de gekwetste persoon zelf, ook verplicht tot vergoeding van de kosten die een derde anders dan krachtens een verzekering ten behoeve van de gekwetste persoon heeft gemaakt en die deze laatste, indien hij deze kosten zelf zou hebben gemaakt, van die ander had kunnen vorderen. Wat betreft deze kosten kan onder andere gedacht worden aan geneeskundige, verpleeg- en revalidatiekosten, maar ook aan door naasten aan verzorging van de gekwetste bestede tijd, wanneer het normaal en gebruikelijk is daarvoor tegen betaling derden in te schakelen. Een derde heeft op grond van voornoemd artikel jegens de aansprakelijke een eigen recht op schadevergoeding. Dit neemt niet weg dat ook de gekwetste aanspraak kan maken op de schadevergoeding. De omvang van de aansprakelijkheid blijft voor de aansprakelijke partij echter gelijk. Dat betekent dat, indien de aansprakelijke persoon de schade heeft vergoed aan de derde die de kosten daadwerkelijk heeft gemaakt, hij ook tegenover de gekwetste is bevrijd, en omgekeerd (Hoge Raad 5 december 2008, ECLI:NL:HR:2008:BE9998). Artikel 6:107 BW schept enkel een recht en geen verplichting voor een derde om zich tot de aansprakelijke partij te richten. Dat betekent dat het beroep op niet-ontvankelijkheid door [gedaagde] wordt verworpen.

Gelet op de gemotiveerde onderbouwing van de vordering door [eiseres] en de gemotiveerde betwisting daarvan door [gedaagde] , zal de rechtbank [eiseres] , overeenkomstig het bepaalde in artikel 150 Rv, opdragen de feiten en omstandigheden te bewijzen waaruit blijkt dat:

• [gedaagde] [eiseres] opdracht heeft gegeven om hem na zijn ongeval vijf uur per dag te verzorgen tegen een vergoeding van € 12,50 per uur, en

• [eiseres] deze zorg daadwerkelijk heeft verleend in de periode vanaf mei 2017 tot en met december 2018.

In afwachting van de bewijslevering zal de rechtbank iedere verdere beslissing aanhouden.

laat [eiseres] toe om door alle middelen rechtens te bewijzen de feiten en omstandigheden waaruit blijkt dat:

• [gedaagde] [eiseres] opdracht heeft gegeven om hem na zijn ongeval vijf uur per dag te verzorgen tegen een vergoeding van € 12,50 per uur, en

• [eiseres] deze zorg daadwerkelijk heeft verleend in de periode vanaf mei 2017 tot en met december 2018,

bepaalt dat de zaak weer op de rol zal komen van 24 juli 2024 voor akte aan de zijde van [eiseres] , waarbij zij zich kan uitlaten over de wijze waarop zij het bewijs wenst te leveren,

bepaalt dat als [eiseres] bewijs wil leveren door middel van schriftelijke stukken, zij deze stukken op de rol van 24 juli 2024 bij akte dient over te leggen,

bepaalt dat [eiseres] , als zij bewijs door getuigen wil leveren, op de rol van
24 juli 2024 bij akte de naam en woonplaats van de te horen getuigen moet opgeven met de verhinderdata over de maanden augustus tot en met december 2024 van haarzelf, haar advocaat en de getuigen en van de wederpartij en diens advocaat, waarna een dag voor het getuigenverhoor zal worden vastgesteld,

bepaalt dat, als een getuigenverhoor wordt gehouden, dit getuigenverhoor zal plaatsvinden op de terechtzitting van mr. I.M. Etman in het gerechtsgebouw te Maastricht aan Sint Annadal 1 en dat beide partijen daarbij aanwezig moeten zijn om eventueel aansluitend aan het verhoor de zaak te bespreken en om te bekijken of een schikking mogelijk is,

bepaalt dat [eiseres] uiterlijk twee weken vóór het eerste getuigenverhoor alle beschikbare bewijsstukken, voor zover niet al bij akte op 24 juli 2024 verstrekt, aan de rechtbank en de wederpartij moet toesturen,

houdt iedere verdere beslissing aan.