Rechtbank Den Haag 16-10-2024, ECLI:NL:RBDHA:2024:18694

Het staat vast dat [naam 2] het ouderlijk gezag heeft gehad over [naam 1] . Wanneer een ouder het gezag alleen uitoefent, dan wordt door die ouder het bewind over het vermogen van het kind gevoerd. Ingeval van gezamenlijke gezagsuitoefening voeren de ouders gezamenlijk het bewind over het vermogen van het kind. Op het in de dagvaarding onder randnummer 2 genoemde rekeningnummer werd geld gespaard voor [naam 1] . De vraag die partijen verdeeld houdt is of het saldo op de bankrekening, die op naam van [naam 1] staat, tot het vermogen van [naam 1] behoort.

Vermogens van kinderen zijn in beginsel afgezonderd van het vermogen van hun ouders. Op grond van artikel 1:253l BW heeft elke ouder die het gezag over zijn kind uitoefent, alleen het vruchtgenot over het vermogen van zijn kind. Het saldo van de bankrekening van het kind behoort tot het vermogen van de minderjarige. Op ouders rust op grond van artikel 1:253j BW de verplichting het bewind over het vermogen van hun kind als goede bewindvoerders uit te voeren. Bij slecht bewind zijn zij voor de daaraan te wijten schade aansprakelijk.

[naam 2] beheerde de bankrekening van [naam 1] gedurende haar minderjarigheid. Zij erkent dat zij een bedrag van € 6.530,74 van de bankrekening van [naam 1] heeft overgemaakt naar haar eigen bankrekening. Het zichzelf toe-eigenen van een geldbedrag van een minderjarig kind door één van de ouders heeft in beginsel niet te gelden als goed bewindvoerderschap over het vermogen van die minderjarige. Het doet daarbij niet ter zake wie het geld voor de minderjarige heeft gespaard. Er kunnen goede redenen zijn om het geld tijdelijk op een andere rekening te plaatsen, maar het eigendom van het bedrag wijzigt daarmee niet. Nu [naam 1] meerderjarig is geworden komt het bedrag haar toe. Uit de overgelegde correspondentie tussen partijen volgt geen harde afspraak over uitbetaling van het bedrag. Te lezen is dat [naam 1] aangeeft wat zij met het spaargeld van plan is, waarop [naam 2] laat weten dit een mooi doel te vinden. Van aanbod en aanvaarding is, anders dan [naam 2] stelt, geen sprake.

Uit hetgeen hiervoor is overwogen volgt dat de vordering zal worden toegewezen. Dit betekent dat [naam 2] zal worden veroordeeld om een bedrag van € 6.080,74 aan [naam 1] te betalen.

Tegen de gevorderde rente is geen zelfstandig verweer gevoerd. De wettelijke rente zal als op de wet gegrond worden toegewezen, zij het vanaf de dag van de dagvaarding in plaats van vanaf de dag dat [naam 1] meerderjarig is geworden.

[naam 1] vordert een bedrag van € 701,54 als vergoeding voor de buitengerechtelijke incassokosten. [naam 1] heeft voldoende gesteld en onderbouwd dat zij buitengerechtelijke werkzaamheden heeft verricht. Het gevorderde bedrag aan buitengerechtelijke incassokosten is hoger dan het in het Besluit vergoeding buitengerechtelijke incassokosten bepaalde tarief. De kantonrechter zal het bedrag toewijzen tot het wettelijke tarief berekend over het toegewezen bedrag van € 6.080,74, wat neerkomt op € 679,04.

Uit het voorgaande volgt dat in totaal het volgende bedrag wordt toegewezen:

Gelet op de relatie tussen partijen zullen de proceskosten tussen hen worden gecompenseerd, in die zin dat iedere partij de eigen kosten draagt.

[naam 2] heeft bevestigd dat de vordering tot het onder ede horen van [naam 1] en de vader van [naam 1] moet worden gelezen als een eis in reconventie. De vordering zal worden afgewezen nu deze grondslag mist. Door [naam 2] is onvoldoende onderbouwd waarom [naam 1] en haar vader onder ede zouden moeten worden gehoord.

Gelet op de relatie tussen partijen zullen de proceskosten tussen hen worden gecompenseerd, in die zin dat iedere partij de eigen kosten draagt.

veroordeelt [naam 2] om aan [naam 1] te betalen een bedrag van € 6.759,78, te vermeerderen met de wettelijke rente als bedoeld in artikel 6:119 BW over het toegewezen bedrag, met ingang van 14 mei 2024, tot de dag van volledige betaling,

verklaart dit vonnis tot zover uitvoerbaar bij voorraad,

compenseert de kosten van de procedure tussen partijen, in die zin dat iedere partij de eigen kosten draagt,

wijst de vorderingen van [naam 2] af,

compenseert de kosten van de procedure tussen partijen, in die zin dat iedere partij de eigen kosten draagt.