Gerechtshof Arnhem-Leeuwarden 21-11-2024, ECLI:NL:GHARL:2024:7150

Het verloop van de procedure blijkt uit het beroepschrift met bijlagen, ingekomen op 27 mei 2024.

Bij beschikking van 24 maart 2022 heeft de kantonrechter (ambtshalve) de vader met ingang van 25 maart 2022 ontslagen als bewindvoerder en [de bewindvoerder] benoemd tot bewindvoerder.

Bij beschikking van 25 april 2023 heeft dit hof de in 3.2 genoemde beschikking van de kantonrechter bekrachtigd.

Bij verzoekschrift, ingekomen bij de kantonrechter op 30 augustus 2023, heeft de rechthebbende (maar naar nu blijkt: de verzoekers) verzocht om de bewindvoerder te ontslaan en [verzoeker1] tot bewindvoerder te benoemen.

Bij de bestreden beschikking heeft de kantonrechter het in 3.4 genoemde verzoek afgewezen.

De verzoekers zijn in hoger beroep gekomen van de bestreden beschikking. Zij verzoeken het hof om die beschikking te vernietigen en opnieuw beschikkende (het hof begrijpt:) -uitvoerbaar bij voorraad- de bewindvoerder te ontslaan en broer [verzoeker1] tot bewindvoerder te benoemen.

De bewindvoerder heeft op de zitting verweer gevoerd. Hij vraagt het hof om het verzoek van de verzoekers af te wijzen en de bestreden beschikking te bekrachtigen.

Door verzoekers zijn niet alle stukken uit de procedure in eerste aanleg overgelegd. Zo missen de bijlagen die behoren bij de brief van de bewindvoerder van 16 oktober 2023 en mist ook het proces-verbaal van de zitting. Ter zitting is besproken dat het hof ambtshalve kennis draagt van de beschikking van het hof van 25 april 2023. Het hof acht zich voldoende voorgelicht om een oordeel te kunnen geven.

Op grond van artikel 1:448 lid 2 van het Burgerlijk Wetboek (BW) wordt een bewindvoerder ontslag verleend hetzij op eigen verzoek hetzij wegens gewichtige redenen of omdat de bewindvoerder niet meer voldoet aan de eisen om bewindvoerder te kunnen worden, zulks op verzoek van een medebewindvoerder of degene die gerechtigd is onderbewindstelling te verzoeken als bedoeld in artikel 432, eerste en tweede lid, BW dan wel ambtshalve.
In dit hoger beroep is de vraag aan de orde of er gewichtige redenen zijn om de bewindvoerder te ontslaan.

Uit de stukken en wat tijdens de zitting van het hof is gezegd is gebleken dat de rechthebbende door een ongeval ernstig gewond is geraakt en dat hij als gevolg van blijvend hersenletsel niet in staat is om zijn vermogensrechtelijke belangen behoorlijk zelf waar te nemen. Daarom is er destijds een beschermingsbewind ingesteld over zijn (toekomstige) goederen.

De verzoekers stellen dat de vader en [verzoeker1] al heel lang en naar ieders tevredenheid voor de rechthebbende hebben gezorgd. Er was volgens hen destijds ook geen reden om de vader te ontslaan als bewindvoerder. Daarnaast heeft de rechtbank volgens hen ten onrechte overwogen dat de huidige bewindvoerder het bewind op een juiste wijze uitvoert. Zij stellen dat de bewindvoerder diverse verplichtingen niet goed is nagekomen, dat zij geen vertrouwen meer hebben in de wijze waarop hij het bewind uitvoert en dat zij daarin een gewichtige reden zien om de bewindvoerder te laten ontslaan. Als de bewindvoerder wordt ontslagen dient volgens hen de voorkeur van de rechthebbende te worden gevolgd en kan [verzoeker1] tot bewindvoerder worden benoemd.

De bewindvoerder heeft op de zitting de stelling van de verzoekers dat hij taken niet goed heeft uitgevoerd gemotiveerd betwist. Hij heeft ook gesteld dat de verzoekers, tot zijn spijt, geen gebruik hebben gemaakt van zijn uitnodigingen om hen tijdens een gesprek uitleg te geven over zijn werkwijze.

Het hof is van oordeel dat niet gebleken is dat zich een gewichtige reden voor ontslag van de bewindvoerder voordoet. Verzoekers hebben in dit hoger beroep gesteld dat de bewindvoerder heeft nagelaten om jaarlijks op juiste wijze rekening en verantwoording af te leggen, belastingaangifte namens de rechthebbende te doen en om de aan het CAK verschuldigde eigen bijdrage te verlagen. Ter zitting heeft de bewindvoerder toegelicht – zo begrijpt het hof – dat hij die taken wel heeft verricht voor zover die zien op of verricht moe(s)ten worden in de periode na zijn benoeming in maart 2022. Het hof is van oordeel dat de verzoekers hun aanvankelijk blote stellingen vervolgens in het geheel niet nader hebben onderbouwd. Het hof gaat in dat verband voorbij aan de stelling van mr. Van Andel dat hij die onderbouwing niet heeft gegeven omdat de bewindvoerder geen verweerschrift heeft ingediend en zijn stellingen niet waren betwist. Mr. Van Andel had er rekening mee kunnen houden dat de bewindvoerder gebruik zou maken van de gelegenheid om de stellingen op de zitting te betwisten, wat hij ook heeft gedaan. Ook na die betwisting is door of namens verzoekers op de zitting geen onderbouwing van hun stellingen gegeven, terwijl daarvoor ruimschoots de gelegenheid was. Overigens stelt het hof vast dat namens de verzoekers ter zitting is erkend dat het verwijt dat de bewindvoerder zich een hogere jaarbeloning heeft toegekend dan toegestaan onjuist is omdat ook een vergoeding voor aanvangswerkzaamheden mocht worden geïncasseerd.

De verzoekers hebben ook na eerdergenoemde beschikking geen contact gezocht met de bewindvoerder om de samenwerking aan te gaan en van hem het uitvoeren van bewindvoerderstaken te kunnen leren.

Hoewel het hof reden ziet om de verzoekers gezien de uitkomst van de zaak in de kosten van deze procedure te veroordelen, zal het hof daar, mede gelet op het familierechtelijke karakter van de procedure, deze keer niet toe overgaan.