Rechtbank Zeeland-West-Brabant 04-04-2025, ECLI:NL:RBZWB:2025:1895

De rechtbank oordeelt op grond van de navolgende stukken:

- het op 13 augustus 2024 ingekomen verzoekschrift tot vaststelling kinderbijdrage, met bijlagen;

- de op 10 oktober 20024 ingekomen verweerschrift tevens houdende zelfstandig tegenverzoek inzake verzoekschrift strekkende tot vaststelling kinderbijdrage;

- het op 6 november 2024 ingekomen verweerschrift tegen zelfstandig verzoek;

- het F-formulier d.d. 11 februari 2025 van mr. Wouters, met nadere producties;

- de brief d.d. 16 februari 2025 van mr. Breewel-Witteveen, met nadere producties;

- de op 18 februari 2025 ingekomen vermeerdering verzoek vaststelling kinderbijdrage, tevens overlegging stukken, met nadere producties;

- de door mr. Wouters tijdens de mondelinge behandeling van 20 februari 2025 overgelegde pleitaantekeningen.

In de procedure FA RK 25-87:

- het op 3 januari 2025 ingekomen verzoekschrift (ex artikel 1:253A) tot: vervangende toestemming tot inschrijving opvang;

- de door mr. Breewel-Witteveen tijdens de mondelinge behandeling van 20 februari 2025 overgelegde pleitaantekeningen.

Beide zaken zijn gezamenlijk behandeld op de mondelinge behandeling van 20 februari 2025. Bij die gelegenheid zijn verschenen partijen, bijgestaan door hun advocaten. Tevens was aanwezig een vertegenwoordigster van de Raad.

[de minderjarige] verblijft bij de vrouw.

De man heeft [de minderjarige] erkend. Partijen oefenen het gezamenlijk gezag over [de minderjarige] uit.

De vrouw verzoekt na vermeerdering van haar verzoek om bij beschikking, voor zover de wet dit toelaat uitvoerbaar bij voorraad, te bepalen dat de man zal bijdragen in de kosten van verzorging en opvoeding van het minderjarige kind van partijen, [de minderjarige] , met een bedrag van € 738,= per maand, bij vooruitbetaling aan de vrouw te voldoen, met ingang van de datum van het inleidende verzoekschrift, zijnde 9 augustus 2024, althans een zodanig bedrag en met ingang van een zodanige datum die de rechtbank in goede justitie juist acht. De vrouw voert verweer tegen het zelfstandig verzoek van de man met betrekking tot de zorgregeling.

De vrouw verzoekt bij beschikking, voor zover mogelijk uitvoerbaar bij voorraad, te bepalen dat door de rechtbank c.q. de kinderrechter (vervangende) toestemming wordt verleend – ter vervanging van de toestemming van de man – om [de minderjarige] in te schrijven voor de opvang en/of kinderverblijf en/of een peutergroep bij de [locatie] .

Door en namens de man is tijdens de mondelinge behandeling verweer gevoerd tegen het verzoek van de vrouw.

Op de standpunten van partijen wordt, voor zover van belang voor de beoordeling van het verzoek, hierna ingegaan.

Uit de stukken en het verhandelde tijdens de mondelinge behandeling volgt dat partijen overeenstemming hebben bereikt over de zorgregeling in die zin dat de door de man verzochte regeling zoals hiervoor onder rechtsoverweging 3.2 is weergegeven, kan worden vastgelegd. Partijen zijn het erover eens dat dit een basisregeling betreft waarvan in onderling overleg tussen partijen kan worden afgeweken en in welke regeling kan worden geschoven. Zo geldt op dit moment ook tijdelijk een ruimere zorgregeling waarbij de minderjarige ook op de woensdagen bij de man overnacht.

Gelet op de overeenstemming tussen partijen en nu niet is gebleken dat het belang van de minderjarige zich daartegen verzet, zal de rechtbank dienovereenkomstig beslissen.

De vrouw heeft verzocht om [de minderjarige] in te schrijven voor de opvang en/of kinderverblijf en/of een peutergroep bij de [locatie] . Tijdens de mondelinge behandeling heeft de vrouw haar verzoek nader toegelicht en gesteld dat het twee dagdelen (dinsdag en donderdag) betreft waarop zij wenst dat [de minderjarige] bij een gastouder verblijft. De vrouw stelt dat zij het belangrijk vindt dat [de minderjarige] met andere kinderen in contact komt.

De man voert verweer. Hij betreurt het dat de wens van de vrouw niet vooraf met hem is besproken. De man stelt daarbij dat [de minderjarige] bij hem thuis al best veel contacten met andere kinderen heeft. Verder heeft [de minderjarige] in zijn nog jonge leven al veel meegemaakt en is hij al vaak verhuisd. De man is van mening dat er eerst meer stabiliteit dient te zijn aan de zijde van de vrouw. Ze is op dit moment nog aan het re-integreren en op zoek naar een vaste woonplek.

De Raad heeft tijdens de mondelinge behandeling beide ouders gecomplimenteerd met hetgeen zij hebben bereikt met betrekking tot de huidige verdeling van de zorg over [de minderjarige] . De Raad vindt het knap van beide ouders dat zij, ondanks hetgeen is gebeurd, steeds in het belang van [de minderjarige] zijn blijven handelen. De Raad adviseert op dit moment geen wijzingen aan te brengen in de huidige situatie. De Raad is van mening dat [de minderjarige] op dit moment vooral behoefte heeft aan zijn beide opvoeders. Een goede hechtingsrelatie met beide ouders en opa en oma is voor nu het belangrijkst. Contact met andere kinderen wordt pas belangrijk vanaf het moment dat hij vier jaar wordt. Op dit moment hoeft hij dat nog niet te leren. Opvang door een gastouder is voor nu dan ook niet nodig voor zijn ontwikkeling, aldus de Raad.

De rechtbank overweegt als volgt. Ingevolge artikel 1:253a lid 1 van het BW kunnen geschillen omtrent de gezamenlijke uitoefening van het gezag op verzoek van de ouders of van een van hen aan de rechtbank worden voorgelegd. De rechtbank neemt alsdan een zodanige beslissing als haar in het belang van het kind wenselijk voorkomt.

Met de Raad is de rechtbank van oordeel dat het niet in het belang van [de minderjarige] is om op dit moment wijzigingen aan te brengen in de huidige situatie. [de minderjarige] heeft in korte tijd veel meegemaakt en is al vaak verhuisd. De rechtbank acht van belang dat er eerst rust en stabiliteit komt aan de zijde van de vrouw voordat [de minderjarige] naar de kinderopvang of naar een gastouder gaat. De rechtbank neemt verder in aanmerking dat, zoals de Raad ter zitting heeft toegelicht, het leggen van contacten met andere kinderen op dit moment geen ontwikkelingstaak is voor [de minderjarige] en derhalve nu niet noodzakelijk is. Gelet op zijn leeftijd, zo begrijpt de rechtbank de Raad, heeft [de minderjarige] vooral behoefte aan een goede hechting met zijn ouders en grootouders. De rechtbank zal het verzoek van de vrouw dan ook afwijzen.

De vrouw verzoekt, na vermeerdering van haar verzoek, om een door de man aan haar te betalen bijdrage van € 738,= per maand, per datum van het inleidende verzoek.

De man voert daartegen gemotiveerd verweer. De man stelt dat hij na aftrek van de zorgkorting een bijdrage van € 273,= per maand kan voldoen.

Uit het verhandelde tijdens de mondelinge behandeling volgt dat partijen het erover eens zijn dat de ingangsdatum van een (eventueel) door de man aan de vrouw te betalen kinderbijdrage de datum van de indiening van het verzoek van de vrouw dient te zijn. Het verzoekschrift is op 13 augustus 2024 door de rechtbank ontvangen, zodat de rechtbank van die datum zal uitgaan.

Partijen verschillen van mening over hoe de behoefte van [de minderjarige] dient te worden bepaald. De rechtbank overweegt hiertoe als volgt. Bij het bepalen van de behoefte aan een kinderbijdrage hanteert de rechtbank de uitgangspunten, zoals deze zijn neergelegd in de aanbevelingen van de Expertgroep Alimentatie. Volgens de Expertgroep Alimentatie is voor de vaststelling van de behoefte van een kind van wie de ouders in gezinsverband hebben samengeleefd het uitgangspunt het netto besteedbaar gezinsinkomen (NBGI) ten tijde van de samenleving van de ouders, omdat - zolang ouders niet gescheiden zijn - het gezinsinkomen bepalend is voor de uitgaven die ten behoeve van het kind worden gedaan. Dit impliceert, volgens de Expertgroep Alimentatie, een duidelijke keus: de kinderen moeten in beginsel niet slechter af zijn na en door de (echt)scheiding van hun ouders. De behoefte van een kind waarvan de ouders nooit in gezinsverband hebben samengeleefd, beveelt de Expertgroep Alimentatie aan als volgt te berekenen. Eerst moet de behoefte worden berekend op basis van het inkomen van de ene ouder (inclusief het voor het betreffende kind ontvangen kindgebonden budget) en daarna moet de behoefte worden berekend op basis van het inkomen van de andere ouder (eveneens inclusief het kindgebonden budget dat die ouder zou hebben ontvangen als het kind bij hem was opgegroeid). De gevonden behoeftes worden dan gemiddeld. De inkomens dienen in dat geval dus niet bij elkaar te worden opgeteld. De gedachte hierachter is, volgens nog steeds de Expertgroep Alimentatie, dat wordt gekeken naar wat de ouders gemiddeld gezien het kind te bieden zouden hebben als het kind bij de een dan wel bij de ander was opgegroeid. Naar het oordeel van de rechtbank volgt uit het vorengaande dat bij de bepaling van de behoefte van een minderjarige derhalve in beginsel het welvaartsniveau ten tijde van de (echt)scheiding bepalend is. De behoeftebepaling van een kind strekt er aldus toe de welstand die het kind had tijdens de relatie van zijn ouders zoveel mogelijk te laten continueren na het verbreken van deze relatie. Tegen deze achtergrond overweegt de rechtbank verder als volgt. Uit de stukken en het verhandelde tijdens de mondelinge behandeling is gebleken dat partijen hebben samengewoond en dat drie dagen nadat [de minderjarige] is geboren de vrouw met [de minderjarige] is vertrokken uit de echtelijke woning en in eerste instantie naar haar moeder is gegaan. Uit genoemde gang van zaken volgt derhalve dat [de minderjarige] slechts gedurende drie dagen in gezinsverband met beide ouders heeft gewoond. De rechtbank is van oordeel dat deze beperkte periode, mede gelet op de leeftijd van [de minderjarige] , niet als bepalend kan worden beschouwd voor de vorming van de behoefte van [de minderjarige] . In het licht van voornoemd uitgangspunt, namelijk dat in beginsel het welvaartsniveau ten tijde van de (echt)scheiding bepalend is, kan naar het oordeel van de rechtbank niet worden gesproken van een zekere gewenning bij [de minderjarige] aan de welstand, gevormd door de som van de inkomsten van beide ouders, in de zeer korte periode dat de man en de vrouw na de geboorte van [de minderjarige] nog samen waren. Daarbij neemt de rechtbank in aanmerking dat gesteld noch gebleken is dat partijen na de beëindiging van de samenwoning nog voor langere tijd kosten hebben gedeeld. De omstandigheid dat, zoals door de vrouw gesteld en door de man tijdens de mondelinge behandeling erkend, partijen aanvankelijk de intentie hadden om in gezinsverband voor [de minderjarige] te zorgen, acht de rechtbank, hoewel relevant, in het licht van de zeer korte periode dat partijen met [de minderjarige] in gezinsverband hebben gewoond, onvoldoende zwaarwegend om in de onderhavige situatie tot een ander oordeel te komen. Dit brengt mee dat de behoefte van [de minderjarige] dient te worden bepaald aan de hand van de hiervoor genoemde methode voor minderjarigen die niet in gezinsverband met hun ouders hebben samengewoond. Tussen partijen is niet in geschil dat voor de berekening van de behoefte dient te worden uitgegaan van de inkomensgegevens van ieder van partijen in 2023, zodat ook de rechtbank hiervan zal uitgaan.

Partijen zijn het erover eens dat de vrouw in 2023 geen inkomen had. De rechtbank houdt mede gelet op hetgeen hiervoor in rechtsoverweging 4.11 is overwogen wel rekening met het ambtshalve becijferde kindgebonden budget van € 458,= per maand, waar de vrouw voor in aanmerking komt. Met dit NBI (€ 458,=) correspondeert volgens de aanbevelingen van de Expertgroep Alimentatienormen, op basis van de tabelbedragen, een (minimale) behoefte van € 150,= per maand.

Gelet op het voorgaande becijfert de rechtbank de gemiddelde behoefte van [de minderjarige] in 2023 op een bedrag van (€ 150 + € 849 = € 999 : 2 =) - afgerond - € 500,= per maand. Rekening houdend met de wettelijke indexeringen bedraagt die behoefte (tabelbedrag) op de datum van indiening van het verzoekschrift (2024) - afgerond - € 531,= per maand.

Het aandeel van de onderhoudsplichtigen in de behoefte van de minderjarige becijfert de rechtbank aan de hand van ieders huidig netto besteedbaar inkomen (NBI), waarbij hun draagkracht wordt vastgesteld aan de hand van de formule of de tabel, zoals opgenomen in eerder genoemde aanbevelingen.

De vrouw (verzorgende ouder) heeft een uitkering op grond van de Participatiewet. Dit betekent dat de rechtbank als uitgangspunt neemt dat zij niet beschikt over enige draagkracht.

De rechtbank gaat aan de zijde van de man vooralsnog uit van voornoemd NBI van € 5.592,= per maand zoals hiervoor onder rechtsoverweging 4.13 is overwogen, met de kanttekening dat - zoals met partijen is besproken - er eventueel een herberekening dient te komen op grond van de exacte inkomensgegevens zodra deze beschikbaar zijn en indien deze daartoe aanleiding geven. Partijen zullen deze herberekening zelf in onderling overleg maken. De draagkracht van de man is dan volgens de formule (over het jaar 2024) € 1.851,= per maand. Het aandeel van de man betreft dan ook de volledige behoefte van [de minderjarige] .

Partijen zijn het eens over toepassing van een zorgkorting van 25%. Nu de behoefte van [de minderjarige] € 531,= per maand bedraagt, beloopt de zorgkorting een bedrag van € 133,= per maand. Het aandeel van de man wordt verminderd met dit bedrag, zodat de man als kinderbijdrage aan de vrouw dient te betalen € 398,= per maand. Inclusief de wettelijke indexering bedraagt deze bijdrage per 1 januari 2025 - afgerond - € 424,= per maand. De rechtbank zal dit op onderstaande wijze bepalen. Voornoemde bijdrage acht de rechtbank in overeenstemming met de wettelijke maatstaven.

De rechtbank heeft een berekening gemaakt van de behoefte van [de minderjarige] . Een gescand exemplaar van deze berekening is als bijlage aan deze beschikking toegevoegd en maakt daarvan deel uit.