Rechtbank Den Haag 27-03-2025, ECLI:NL:RBDHA:2025:5698

Gelet op de samenhang tussen de vorderingen in conventie en in reconventie, zijn deze gezamenlijk behandeld.

Tijdens de zitting is vonnis bepaald op vandaag.

Partijen hebben een affectieve relatie gehad. Zij zijn samen de ouders van de volgende nu nog minderjarige kinderen:

• [kind 1] , geboren op [geboortedatum 1] 2018 te [geboorteplaats] , en

• [kind 2] , geboren op [geboortedatum 2] 2020 te [geboorteplaats] .

De vader heeft de beide kinderen erkend. De moeder is van rechtswege met het eenhoofdig gezag over beide kinderen belast. [kind 1] en [kind 2] hebben de hoofdverblijfplaats bij de moeder.

Bij vonnis in kort geding van de voorzieningenrechter in de rechtbank Oost-Brabant van 30 januari 2024 is een voorlopige omgangsregeling vastgesteld, waarbij de vader omgang heeft met de kinderen:

• van zaterdag 3 februari 2024 om 10.00 uur tot zondagavond 4 februari 2024 om 18.30 uur, waarbij de moeder de kinderen op zaterdagochtend om 10.00 uur bij de vader brengt en de vader de kinderen op zondagavond om 18.30 uur bij de moeder terugbrengt, en vervolgens

• met ingang van het weekend van 16 februari 2024: één weekend in de veertien dagen van vrijdagmiddag na school tot zondagavond 18.30 uur, waarbij de moeder de kinderen op vrijdagmiddag na school naar de vader brengt en de vader de kinderen op zondagavond om 18.30 uur terug brengt naar de moeder.

• zulks met veroordeling van de moeder om aan de vader een dwangsom te betalen van € 250,- voor iedere dag of gedeelte daarvan dat zij niet aan de hoofdveroordeling voldoet, tot een maximum van € 10.000,- is bereikt,

• een en ander met uitvoerbaarverklaring bij voorraad.

Op 13 december 2024 is door deze rechtbank het door de vader ingediende verzoek tot vaststelling van gezamenlijk gezag, vaststelling van de hoofdverblijfplaats van de kinderen bij hem en vaststelling van een zorgregeling van de moeder met [kind 1] en [kind 2] (het bodemverzoek) en het daarop ingediende zelfstandige verzoek van de moeder tot vaststelling van de hoofdverblijfplaats van [kind 1] en [kind 2] bij de moeder, ter zitting behandeld. Partijen zijn op de zitting een regeling overeengekomen waarbij de kinderen één weekend in de veertien dagen van vrijdagmiddag na school tot zondagavond 18.30 uur bij de vader zijn, waarbij de moeder de kinderen op vrijdagmiddag na school naar de vader brengt en de vader de kinderen op zondagavond om 18.30 uur terug brengt naar de moeder.

De door partijen op de zitting van 13 december 2024 overeengekomen regeling is voorlopig vastgelegd bij beschikking van 10 januari 2025, evenals de vaststelling van de hoofdverblijfplaats van de kinderen bij de moeder. Daarbij is geen dwangsom aan de moeder ter nakoming van de vastgestelde regeling opgelegd, zoals door de vader was verzocht. Partijen zijn voor ouderschapsbemiddeling doorverwezen naar [zorginstelling] voor deelname aan het traject Ouderschapsbemiddeling en voor aanmelding bij de uitvoerende hulpverleningsinstantie. Voor het geval dat het traject niet positief verloopt is aan de Raad verzocht een onderzoek te verrichten en de rechtbank te informeren, te rapporteren en te adviseren ten aanzien van de volgende vragen:

- zijn er zorgen over de opvoedingssituatie bij de vader en bij de moeder?

- zijn er zorgen over de ontwikkeling van de kinderen?

- zo ja, wat is nodig om deze zorgen weg te nemen?

- welke verdeling van de zorg- en opvoedingstaken dan wel welke omgangsregeling is in het

belang van de kinderen?

- zijn er redenen om de ouders niet met het gezamenlijk gezag over de kinderen te belasten?

Iedere verdere (definitieve) beslissing ten aanzien van het gezag en de verdeling van de zorg- en opvoedingstaken c.q. omgangsregeling is, in afwachting van rapport en advies van de Raad, pro forma aangehouden.

Het ouderschapsbemiddelingstraject is niet gestart.

Op 20 februari 2025 heeft er een Jeugdbeschermingstafel plaatsgevonden waarbij beide ouders aanwezig waren.

De Raad heeft de rechtbank op 27 februari 2025 bij brief meegedeeld dat de Raad, gezien de vele zorgen over [kind 1] en [kind 2] , een kinderbeschermingsonderzoek is gestart. Omdat het traject bij [zorginstelling] niet is gestart en niet zal starten omdat de vader de bereidheid tot deelname heeft ingetrokken, vader de kinderen momenteel niet ziet en de bestaande zorgen over de ontwikkeling van de kinderen, acht de Raad een onderzoek naar Gezag en Omgang noodzakelijk. Dit onderzoek kan gecombineerd worden met het kinderbeschermingsonderzoek dat al gestart is, waardoor er geen wachttijd bij de Raad zal zijn. De Raad heeft de ouders van het voorgaande op de hoogte gesteld.

De vader vordert – zakelijk weergegeven – om bij vonnis, uitvoerbaar bij voorraad, de moeder te veroordelen tot nakoming van de beschikking van 10 januari 2025 van deze rechtbank, onder verbeurte van een dwangsom van € 500,- per dag of dagdeel dat de moeder in gebreke blijft om aan het in deze te wijzen vonnis te voldoen, althans enige beslissing te nemen die de rechtbank juist acht, en de moeder te veroordelen in de proceskosten van de vader.

Daartoe voert de vader – samengevat – aan dat de moeder de bij beschikking van 10 januari 2025 vastgestelde voorlopige regeling niet nakomt en dat hij daardoor de kinderen sinds 20 december 2024 niet meer heeft gezien. Op 20 december 2024 kreeg hij van de moeder het bericht dat [kind 2] “verontrustende uitspraken” zou hebben gedaan op haar behandelgroep bij [zorginstelling] en dat [zorginstelling] een melding bij Veilig Thuis zou hebben gedaan. [kind 2] zou bij [zorginstelling] gezegd hebben dat hij haar zou hebben geslagen. Veilig Thuis heeft hierop de moeder geadviseerd om de omgang van de vader met beide kinderen te staken, welk advies de moeder heeft opgevolgd. De vader stelt dat de moeder geen enkel objectief bewijs heeft geleverd van de veronderstelde mishandeling van [kind 1] en/of [kind 2] door hem. Hij wil dat de bij beschikking van 10 januari 2025 vastgestelde regeling, die naar zijn beleving na het vonnis in kort geding van 30 januari 2024 tot 20 december 2024 goed verliep, zo snel mogelijk wordt hervat.

De moeder voert verweer, dat hierna, voor zover nodig, zal worden besproken.

De moeder vordert – zakelijk weergegeven – om bij vonnis, uitvoerbaar bij voorraad, de vader te veroordelen om de executie van het kort geding vonnis van 30 januari 2024 te staken en gestaakt te houden, het gelegde beslag onder het UWV te Eindhoven op te heffen alsmede om de vader te gebieden de reeds door de moeder afgedragen gelden aan haar te restitueren, met veroordeling van de vader in de kosten van het geding.

De vader voert verweer, dat hierna, voor zover nodig, zal worden besproken.

Dit kort geding strekt tot nakoming van de bij beschikking van 10 januari 2025 vastgestelde omgangsregeling. De vader heeft daar voldoende spoedeisend belang bij, nu vast staat dat deze regeling structureel niet wordt nagekomen, waardoor de vader [kind 1] en [kind 2] sinds 20 december 2024 niet heeft gezien of gesproken.

Uitgangspunt is dat er contact moet zijn tussen een kind en zijn beide ouders. Dit is op de zitting met partijen besproken, evenals het uitgangspunt dat rechterlijke uitspraken moeten worden nagekomen. Dit kan anders zijn als nadien feiten zijn voorgevallen die maken dat de geldende regeling niet (langer) in het belang van [kind 1] en [kind 2] moet worden geacht.

Ter zitting heeft de raadsmedewerker verklaard dat het belangrijk voor [kind 1] en [kind 2] is dat zij zo snel mogelijk weer contact met hun vader krijgen. Lastig daarbij is echter dat de kinderen zijn opgegroeid met huiselijk geweld en dat de gedragingen van elk van de ouders hebben bijgedragen aan trauma’s aan de zijde van de kinderen. Op een eventueel contactherstel moeten de kinderen daarom goed worden voorbereid. Daarna is er misschien videocontact met de vader mogelijk. De Raad benadrukt dat deze nog zeer jonge kinderen, die in hun korte leven al heel veel hebben meegemaakt, geen stress mogen ervaren bij het hebben van contact met de vader. Dit lijkt gelet op de feitelijke situatie van partijen, die een slechte verstandhouding met elkaar hebben en niet (behoorlijk) met elkaar kunnen communiceren, zonder de hulp van professionals onmogelijk. Tijdens het door de Raad te verrichten onderzoek zal in elk geval worden bekeken hoe het contact van de vader met de kinderen verloopt en zal waar mogelijk al worden ingezet op contactherstel.

De voorzieningenrechter is van oordeel dat er in dit geval, zoals uit het hiervoor geschetste feitenrelaas blijkt, sprake is van een uiterst complexe kwestie die zich niet leent voor een beoordeling in kort geding. De opvoedsituatie wordt door verschillende professionele hulpverlenende instanties bij beide ouders als zorgelijk beschouwd. [kind 1] en [kind 2] hebben als gevolg van de verstoorde relatie van hun ouders al heel veel meegemaakt en stress ervaren. Of er op dit moment contact dan wel omgang moet zijn tussen de vader en [kind 1] en [kind 2] , en zo ja, op welke wijze, moet naar het oordeel van de voorzieningenrechter uitgebreider in de lopende bodemprocedure, uitgezocht worden. Daartoe is, met de start van een kinderbeschermingsonderzoek door de Raad, welk onderzoek zal worden uitgebreid met een onderzoek naar Gezag en Omgang, al een aanzet gemaakt. De voorlopige omgang zoals bij beschikking van 10 januari 2025 is vastgelegd te hervatten acht de rechtbank op dit moment voor [kind 1] en [kind 2] gelet op de omstandigheden niet verantwoord. De voorzieningenrechter heeft de mogelijkheid in overweging genomen om, zolang er geen fysiek contact is tussen de vader en [kind 1] en [kind 2] , te beslissen dat er videocontacten moeten zijn onder begeleiding van hulpverleners, zowel aan de kant van de vader als aan de kant van de moeder). Echter, nu er volgens de raadsmedewerker een groot risico bestaat op stress tijdens zulke videocontacten en stress op dit moment vermeden moet worden gelet op de kwetsbare situatie van de kinderen, is de voorzieningenrechter van oordeel dat een dergelijke beslissing, vooruitlopend op het door de Raad te geven deskundig advies, niet in het belang van [kind 1] en Lisa is. De voorzieningenrechter is daarom van oordeel dat handhaving van de status quo in afwachting van het rapport en advies van de Raad in de bodemprocedure, nu het meest in het belang van [kind 1] en [kind 2] is en zal de vordering van de vader afwijzen.

Middels een deurwaarder heeft de vader opdracht gegeven om de volgens hem verbeurde dwangsommen te innen. Daar de moeder de dwangsommen niet voldeed is er beslag gelegd op de UWV-uitkering van de moeder.

De moeder voert aan dat het handelen van de vader onredelijk is, aangezien zij bij brief van haar advocaat van 20 december 2024 aan de vader hem direct over het advies van [zorginstelling] en Veilig Thuis om de omgang te stoppen heeft ingelicht. Dat professionele derden haar een dergelijk advies hebben gegeven, welk advies zij in het belang van de kinderen heeft gevolgd, kan haar niet worden aangerekend en kan niet leiden tot het verbeuren van dwangsommen, aldus de moeder. Doordat er vervolgens beslag is gelegd op haar uitkering is zij in een uitermate precaire financiële situatie komen te verkeren, wat niet in het belang van de kinderen is.

Uit de dagvaarding van de vader blijkt onder punt 5 dat hij op 20 december 2024 via de advocaat van de moeder kennis heeft genomen van het door de moeder verkregen advies en dat de moeder dit advies ging opvolgen. Dit blijkt ook uit de door de vader in het geding gebrachte brief van 11 februari 2025 van hem aan de Klachtencommissie Jeugdhulp Zuid-Holland waarin de advocaat van de vader nog eens bevestigt dat de vader op 20 december 2024 van de advocaat van de moeder het advies van [zorginstelling] heeft vernomen. Het advies is de vader ook nog op 20 december 2024 bij e-mail door mevrouw Schinkel van [zorginstelling] meegedeeld. De vader stelt van deze e-mail eerst op 30 januari 2025 kennis te hebben genomen.

Beoordeeld moet worden of de vader gehouden kan worden de executie van het vonnis van 30 januari 2024 te staken, het gelegde beslag op de UWV-uitkering van de moeder op te heffen en wat er inmiddels door de moeder uit hoofde van de beslaglegging is voldaan aan de moeder te restitueren.

Op grond van artikel 611d, lid 1 Wetboek van Burgerlijke Rechtsvordering (Rv) kan de rechter die een dwangsom heeft opgelegd, op vordering van de veroordeelde, de dwangsom opheffen, de looptijd ervan opschorten gedurende de door hem te bepalen termijn of de dwangsom verminderen, in geval van blijvende of tijdelijke, gehele of gedeeltelijke onmogelijkheid voor de veroordeelde om aan de hoofdveroordeling te voldoen.

In dit geval is de dwangsom door de voorzieningenrechter van de rechtbank Oost-Brabant opgelegd, zodat die rechter in beginsel exclusief bevoegd is tot beoordeling van de onderhavige vordering. In de rechtspraak is echter een uitzondering op dit beginsel aanvaard, die inhoudt dat de voorzieningenrechter in kort geding de tenuitvoerlegging van dwangsommen kan opschorten die door een andere rechter zijn opgelegd. Ook in dat geval moet beoordeeld worden of het voor de veroordeelde onmogelijk is om aan het vonnis te voldoen.

Naar het oordeel van de voorzieningenrechter kon de moeder niet anders dan het belang van [kind 1] en [kind 2] voorop stellen en het door professionals gegeven advies tot stopzetting van de omgang opvolgen. Vanaf dat moment is dus de onmogelijkheid voor de moeder om de veroordeling ter zake van de voorlopige omgang uit te voeren ingetreden. De onmogelijkheid van de moeder om na het advies van [zorginstelling] en Veilig Thuis nog uitvoering te geven aan de vastgestelde voorlopige omgangsregeling is voldoende aanleiding om de opgelegde dwangsom op te heffen.

Als vaststaand kan worden aangenomen dat aan de door de voorzieningenrechter op 30 januari 2024 vastgestelde voorlopige omgangsregeling tot 20 december 2024 uitvoering is gegeven, dat de vader meteen na het gegeven advies van [zorginstelling] over dat advies is ingelicht en dat hij ondanks zijn bekendheid met dat advies op 15 januari 2025 dwangsommen is gaan innen omdat de moeder de bij vonnis van 30 januari 2024 vastgestelde voorlopige omgangsregeling niet meer nakwam. Ter zitting heeft de vader verklaard dat hij dat terecht heeft gedaan, zulks tot de uitvoerbaar bij voorraad verklaarde beslissing in de bodemprocedure van 10 januari 2025, derhalve zes maal € 250,-.

De voorzieningenrechter is van oordeel dat de vader, gezien de feiten en omstandigheden van dit geval, redelijkerwijs niet tot het innen van verbeurde dwangsommen kon overgaan. Het had op de weg van de vader gelegen om, nadat hij kennis had genomen van het aan de moeder gegeven advies, contact op te nemen met [zorginstelling] over dat advies en hetgeen daaraan ten grondslag lag. De vader heeft dat nagelaten. In plaats daarvan heeft de vader de deurwaarder opdracht gegeven de bij vonnis van 30 januari 2024 opgelegde dwangsommen te gaan innen. Pas op 24 januari 2025 heeft hij [zorginstelling] gevraagd om opheldering over het gegeven advies.

Gelet op het voorgaande is de voorzieningenrechter van oordeel dat de vader ten onrechte over de periode van 20 december 2024 tot 10 januari 2025 dwangsommen is gaan innen, om vervolgens beslag te leggen op de uitkering van de moeder, zodat de vordering van de moeder tot opheffing van het gelegde beslag en restitutie van de reeds door haar afgedragen gelden moet worden toegewezen. Waar de moeder heeft gevorderd de executie van het vonnis van 30 januari 2024 te staken en gestaakt te houden is de voorzieningenrechter van oordeel dat de vader de executie reeds op 10 januari 2025 gestaakt heeft en dat het vonnis van 30 januari 2024, gelet op de beslissing van 10 januari 2024 in de bodemzaak, geen kracht meer heeft, zodat dat onderdeel van de vordering moet worden afgewezen.

In de omstandigheid dat het hier een procedure van familierechtelijke aard betreft, wordt aanleiding gevonden te bepalen dat iedere partij (zowel in conventie als in reconventie) de eigen proceskosten draagt.

wijst de vordering van de vader af;

wijst af het meer of anders gevorderde;

heft het op de UWV-uitkering van de moeder gelegde beslag op;

veroordeelt de vader tot restitutie van de reeds door de moeder afgedragen gelden;

verklaart dit vonnis tot zover uitvoerbaar bij voorraad;

wijst af het meer of anders gevorderde.

bepaalt dat iedere partij de eigen kosten draagt;